Anılara onca değer katmaya çalışırken küçük kızımın ilkokula başladığı o "İlk Gün"ü hatırlatacak ve bize ileride tekrar yaşatacak bir çalışma yapmaz mıyım hiç?!...
Bizler o yaşlardayken, o tarihi ilk günde ne çok anne çocuğunu avutmaya çalışırdı! Ağlayan, annelerinden ayrılamayan, henüz hiç tanımadığı öğretmenine teslim olamayan, korkularıyla yüzleşmeye çalışan küçücük suratlar...
Oysa şimdi ne değişti de kalmadı o ağlayanlar?...
Artık çocuklarımızın değişime ayak uydurmalarını izlemekle yetiniyoruz.
Umarım ki bu değişim onların geleceğini olumlu yönde şekillendirsin ve adımlarını sağlam atsınlar.
Bir yandan da geriye dönüp bakıyorum ve o çocukluk günlerimi mutlulukla anıyorum. Bana bu duyguları hissetmemi sağlayan değerli ilkokul öğretmenim Nuran Usta'nın önünde saygıyla eğiliyorum ve uzun yıllarımı paylaştığım ilkokul arkadaşlarımı da sevgi ile kucaklıyorum.
Geçtiğimiz perşembe günü Yap Yapıştır Atölye'de bu proje üzerine çalıştık.
Yeni projelerde görüşmek üzere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder