Birkaç yıl önce yazdığım "Hikayemi sevdim" başlıklı yazımı bugün tekrar okudum. O günden bugüne çok şey değişti. Ama hayat bana hep hediyeleriyle geldi. Hani bir dizi izlemeye başlarsın da, gelecek bölümü heyecanla, merakla beklersin. İşte hayata olan heyecanım tıpkı böyle. O yazımdan bir paragrafı tekrar paylaşmak istiyorum:
"Sevmeyi sevdim. Sevgiyle bakmayı, anlayışlı olmayı, kırmamayı, özen göstermeyi, özverili olmayı, dokunmayı, sırtını sıvazlayıp yüreklendirmeyi, birlikte gülmeyi, paylaşmayı, tutkuyu, coşkuyu, sarılmayı, alırken vermeyi, güzelliklerin tadını çıkarmayı, anlar biriktirmeyi çok sevdim."
Geçip giden her günün ardından şükran duyuyorum. Gelecek günlere ise içimde açılan sevgi pencerelerinden bakıyorum. Tüm gündemler evrende yıldız savaşları gibi tozu dumana katarken, ben kurtarılmış bölgemin sükûnetinde hikayem için şükrediyorum.
Önüme çözülmek üzere çıkan tüm düğümler bir çırpıda çözülsün, açılmak üzere olan tüm kapılar açılsın. Özenle besleyip büyüttüğüm sevgi ağacımın meyveleri tüm dünyaya yayılsın, tohumları filizlensin, yeni ağaçlara dönüşsün.
Huzur, aşk, sağlık, bolluk, bereket yeni yıla damgasını vursun, hep bizimle olsun ❤️
