Sen...

Herkesin bir sevdiceği vardır şu alemde... Kimi anneciğine methiyeler sıralar ya da babacığına, kimi aşk sözcükleri fısıldar sevdiğine, kimi yavrularını bağrına basar, kimi uzaklarda kalmış bir aşka takar aklını... "Seni Seviyorum" diye haykırmak isteriz ona... Bunu sadece sözcüklerle mi yapabiliriz? Her yiğidin yoğurt yeyişi başkadır. Ben bu yolu seçtim veee...

Bu kalp şeklindeki mini albümü 27 Ekim (yarın) ve 3 Kasım tarihlerinde Yap Yapıştır Atölye'de birlikte yapacağız.

Kaçırırsanız üzülmeyin. 19 Kasım cumartesi gününden itibaren yeni sınıfımız açılacak.

Yap Yapıştır Atölye tel: 0212 3518154 

Bekleriz...

Tüm güzellikler sizlerin olsun...

İlk gün ki heyecan...

Anılara onca değer katmaya çalışırken küçük kızımın ilkokula başladığı o "İlk Gün"ü hatırlatacak ve bize ileride tekrar yaşatacak bir çalışma yapmaz mıyım hiç?!...

Bizler o yaşlardayken, o tarihi ilk günde ne çok anne çocuğunu avutmaya çalışırdı! Ağlayan, annelerinden ayrılamayan, henüz hiç tanımadığı öğretmenine teslim olamayan, korkularıyla yüzleşmeye çalışan küçücük suratlar...

Oysa şimdi ne değişti de kalmadı o ağlayanlar?... 

Artık çocuklarımızın değişime ayak uydurmalarını izlemekle yetiniyoruz.

Umarım ki bu değişim onların geleceğini olumlu yönde şekillendirsin ve adımlarını sağlam atsınlar.  

Bir yandan da geriye dönüp bakıyorum ve o çocukluk günlerimi mutlulukla anıyorum. Bana bu duyguları hissetmemi sağlayan değerli ilkokul öğretmenim Nuran Usta'nın önünde saygıyla eğiliyorum ve uzun yıllarımı paylaştığım ilkokul arkadaşlarımı da sevgi ile kucaklıyorum.

Geçtiğimiz perşembe günü Yap Yapıştır Atölye'de bu proje üzerine çalıştık.

Yeni projelerde görüşmek üzere...

Scrapbooking kursumuz başladı...

Bugün, nihayet heyecanla beklediğimiz derslerimiz Yap Yapıştır Atölye'de başladı. Hep birlikte çok keyifli bir gün geçirdik. Ve çok çalıştık. Hatta, o kadar çok çalıştık ki Esra'nın demlediği çayı bile içemedik :) Herkese bir çay borcumuz olsun...

İşte bugün ki projemiz:

Ve... atölyemizden kareler!

Var mı başka eğlencemize katılmak isteyen?!!!

Haftaya perşembe yeni projemizle yine Yap Yapıştır Atölye'de olacağız.

Sevgilerimle,

Geri sayım...

Yap Yapıştır Atölye'de başlayacak olan scrapbooking dersleri için geri sayımdayız. Hatta Ekim programına başladılar bile! Program için http://yapyapistir.wordpress.com/ adresini ziyaret edebilirsiniz. Sonra da Esra'yı arayıp kayıt yapabilirsiniz. Oraya vardığınız zaman ise kapıda sizi şu tabela karşılayacak...

Orada hoşça vakit geçirip gitme zamanı geldiğinde ise...

diyecek size...

Ama tekrar görüşmek şartıyla...

Yeniden doğmak...

Dün muhteşem bir gündü. Benim 41 yıl önce dünyaya merhaba dediğim ilk gün... Sevgili arkadaşlarım, ailem, beni yıllar sonra hatırlayıp arayanlar, hediye getirenler, mesaj atanlar, yurtdışından arayanlar... O kadar çok kişi ile konuştum ki yeniden doğmuş kadar oldum. Beni çok ama çok mutlu ettiniz. İyiki varsınız!

Bu vesile ile blogu tekrar aktif hale getiriyorum ve ilk duyuruyu yapıyorum.

Yap Yapıştır Atölye'de 13 Ekim 2011 Perşembe günü saat 10.30'da scrapbooking atölye çalışmalarımıza başlıyoruz.

...

Bu keyifli çalışmalara katılmak ister misiniz?

Bu yıl 9 Mayıs'ta...

"Yahu Anneler günü mayısın birinci pazarı mıydı, ikinci pazarı mı?" diyenlerdenseniz eğer, benim gibi google'dan sorgulama yaparsınız, sonra da gün yaklaştıkça "Bu sene anneme değişik ne alsam acaba?" diye kara kara düşünmeye başlarsınız.

Belki bu konuda size yardımcı olabilirim diye düşünüp tasarımlarıma ve üretimlerime başladım.

25 x 25 cm

Doğa orkestrasının çaldığı senfonide eşsiz bir ezgi olan annenize, duygularınızı bu tablo ile ifade etmek isterseniz eğer, ona ait birkaç fotograf ile birlikte navaro.sara@gmail.com dan bana ulaşabilirsiniz.

Tekrar görüşmek dileğiyle...

Şaka gibi...

İnanamıyorum! Tam 1 ay geçmiş. Yoğun ve koşturmacalı bir ay... Dolu dolu ama keyifli.

Geçen süreye bir göz atıyorum da, son yazdığımdan beri mevsim bile değişti. Hatta zamandan 1 saat koparıp kendi zamanımıza ekledik ve günler uzadı sanıp teselli bulduk. Laleler şehrimize renk kattı. Ağaçlar çiçek açtı. Kediler yavruladı. Bahar yağmurları bizi ıslattı. Bazılarımız gençleşti, bazılarımız yaşlandı. Bunlardan bir tanesi şöyle bir hediye aldı:

Metin Bey tenis oynayarak geçirdiği zamanlardan çok keyif alıyormuş. Metin Bey'in 31 Mart tarihinde doldurduğu 45. yaşgününü farklı bir hediye ile kutlamak isteyen Beril Hanım, bana blog aracılığı ile bu isteğini bildirdi. Kendisiyle tanışıp, biraz sohbet ettikten sonra Metin Bey hakkında edindiğim izlenimlere dayanarak böyle bir tablo tasarladım ve hazırladım.

Her isteyen aslında "Yenilmez Adam" olabilir. Bu sırrın kilidi "Yenilmez Adam"ı işaret eden okun ucunda asılı duruyor. Anahtarı sadece sizde olan bu kilidi yine sadece siz açabilirsiniz.

Sevgilerimle,

Kaçan zamanlara ithafen...

Saniye ibresi tam karşımda hızla dönüyor. Gözümle yakalamaya çalışıyorum, zorlanıyorum; durdurmaya çalışıyorum, durduramıyorum; kalbimi dinliyorum, boşver sen zamanı - keyfine bak, tadını çıkar diyor; beynimi dinliyorum, zamandan bahsetmek dahi istemiyor.

Ne yapsam da zamanla bir olsam diyorum, veee...

Ona kendimce bir anlam katıyorum. Zamana değer veriyorum. Kaçırdığım zamanlardan af diliyorum. Gelecek olanlara ise fırsat tanıyorum. Tüm pencerelerimi açıyorum ve onun her saniyesi ile dost oluyorum.

Sevgili dostlarım,

Bu değerli dostumu sizlerle paylaşmak istiyorum.

Umarım sizler de onun değerini bilirsiniz.

Bir genç kız...

Artık bir şehir efsanesi olmuş beyaz atlı prens ile, onunla baloda dans etmek için periden destek alan masum prenses masal kitaplarını süsleyedursun, biz zamane kızlarına bir göz atalım.

Gardrobu altüst edip uygun kıyafeti bulamadığı için randevusuna geç kalan, film artistlerine özenip onlar gibi olmaya çalışan, anne-babayı finansal fonksiyonları nedeniyle lüzumlu gören, geçen sene aldığı cep telefonunun artık çok demode kaldığını düşünen, erkek arkadaşından facebook mesajıyla ayrılan, en güzel araştırma metodunun copy-paste olduğunu sanan bir nesil ile karşı karşıyayız. Çevremde gördüğüm kadarıyla anneler bu duruma daha fazla adapte olmuşlar, ancak babalar hala kabullenmekte zorlanıyorlar.

Bir genç kız babasının bu durumunu fark etmiş, onu biraz olsun teselli edebilmek için ona bir armağan vermek istemiş. Ve bakın ortaya ne çıktı...

Bir gün prensimi bulacağım ama babam hep Kral kalacak!

Tüm kalbimle...

Dün dünyanın pek çok yerinden gökyüzüne doğru bir sevgi buharı yükseldi. Önce onu içimizde ısıttık, sonra sevdiklerimize aktardık. Sevdikleriyle bir arada olamayanlar ise gönül postasından yararlandılar. Zihin çiçekçisine siparişler yağdırıp, hayal evinde buluştular.

Kimbilir başka hangi galaksilerde böyle sevgiler ve aşklar yaşanıyordur?! Hiç düşündünüz mü?...

Siz düşünedurun, ben de çocuklarla birlikte içimizdeki sevgiyi nasıl ısıttık, onu anlatayım.

İşte bu kartı birlikte yaparak...

Bu sevgi kartını 40-45 kadar çocukla birlikte yaptık. Bazı çocuklar o kadar sevdiler ki ikincisini de yaptılar. Hatta annesinin onun yaptığına inanmayacağını bile söyleyen çocuklar oldu. Çok şekerdiler ve çok mutluydular. Ben de onların bu kadar zevkle çalıştıklarını görmekten dolayı çok mutlu oldum. İşte bir kaç görüntü...

...ve işte bitirdikleri anda yüzlerinde oluşan zafer ifadesi!

Üstelik çalışma bittikten sonra nasıl masalarını toplayıp temizlediklerini bir görseydiniz!...

Dün, benimle birlikte içlerindeki sevgiyi ısıtmaya gelen tüm çocuklara ve bana bu fırsatı veren büyüklere tüm kalbimle teşekkür ediyorum.

Sevgilerimle...

Teşekkürler...

2008 yılı benim için hem ilginç, hem de çok keyifli geçen bir yıl olmuştu. O yıl, Evim dergisi için yapmış olduğum çalışmalar benim için çok farklı bir boyut açtı. Kendi evimi bir nevi fotograf stüdyosu haline getirip sevgili İbrahim Özbunar'la birlikte hoş kareler oluşturmuştuk. Daha sonra bu kareleri kendi yazılarımla birlikte yine Evim dergisi ekibi bir araya getirmiş ve derginin sayfalarında yayınlamışlardı.

Geçtiğimiz günlerde Evim dergisi Yayın Yönetmeni Sevgili Sevda Barandır'dan aldığım bir e-posta sonucu derginin 2010 Şubat sayısında blog adresim ve çalışmalarımı anlatan kısa bir yazı yayınlandı. Kendisine ve Evim dergisi ekibine buradan çok teşekkür ediyorum ve sevgilerimi gönderiyorum. İşte Evim dergisi 2010 Şubat sayısının kapağı...

Sevgi deyince...

Sizin aklınıza kimler geliyor "sevgi" deyince?...

Bazen bir sevgili, bazen bir arkadaş, bazen bir eş, bazen bir evlat ya da anne-baba... O anda en yoğun duygularınızla kime gönderme yapmak istiyorsanız, hemen onu anımsarsınız. Hatta bazen yanınızda olmayan, belki uzaklarda yaşayan, belki de bu dünyayı zamansız terk etmiş biri de gelebilir aklınıza. Her kim içinizden geliyorsa, bu albümün sayfalarına o kişinin fotograflarını yerleştirdiğinizi hayal edin ve bir de öyle bakın.

Bu albümü çok sevgili aileme armağan ediyorum. İyi günde, kötü günde hep yanımda olan, birlikte çok şeyler paylaştığımız bu güzel insanları çok seviyorum.

Kızlarım Letisya ve Lisa

Dani - Letisya - Sara

Annem ve babamın 40.cı evlilik yıldönümünden görüntüler

Kızlarımızı işte buuuuu kadar seviyoruz...

Bu albüm 2009 yılında yaşanan güzel anları ve anıları içermektedir.

Sevgilerimle...